عکاسی

لوازم ضروری ای که شما نیاز خواهید داشت شامل دو منبع نور و یک سه پایه می باشد. شما می توانید از چند اسپیدلایت (فلاش)، چراغ LED یا حتی نور طبیعی استفاده کنید. موقعیت نور است که مهم می باشد: یک منبع نور باید در پشت صحنه قرار داده شود تا بخار را نورپردازی از پشت کند و منبع نور دیگر باید در کنار (پهلو) قرار گیرد تا کل صحنه را نورپردازی کرده و به آن کمی حجم اضافه کند.

در واقع شما می توانید از هر لوازمی که در حال حاضر دارید استفاده کنید. من از دو اسپیدلایت (یکی با اسنوت و دیگری در داخل یک استریپ باکس) و یک رفلکتور کوچک استفاده کردم. به عنوان لوازم صحنه تمام چیزی که شما نیاز دارید یک فنجان قهوه، کمی آب داغ و چند مورد دیگر برای جالب تر کردن عکاسی اجسام بی جان شماست (از موارد بدیهی مانند کوکی و شکلات گرفته تا هر چیزی که مربوط به بخار و ابر باشد مانند نقاشی یا طرح های تشکیل ابر). بیایید شروع کنیم!

ترکیب بندی

تمام موارد عکاسی از اجسام بی جان خود را در یک ترکیب بندی ساده مرتب کرده، و کمی جا برای بخار در حال بلند شدن باقی بگذارید.

اولین نور

اولین منبع نور را در پشت صحنه طوری تنظیم کنید که عمدتا نقطه بالای فنجان را تحت تاثیر قرار دهد (بنابراین بخار در حال بلند شدن را روشن خواهد کرد، اما تاثیر زیادی بر موارد دیگر نخواهد داشت). اگر از نور طبیعی (مانند پنجره) استفاده می کنید، می توانید از آن به عنوان یک پس زمینه نیز استفاده کرده و اجازه دهید این نور پس زمینه منبع نور اصلی شما باشد. اگر مثل من از فلاش استفاده می کنید ممکن است بخواهید از یک اسنوت (snoot) برای متمرکز تر کردن جریان نور و تاکید بر بخار آب بدون به دست آوردن قسمت های روشن ناخواسته بر روی فنجان استفاده کنید.

از آنجا که هنوز هیچ بخار آبی وجود ندارد، یک چوب معطر (عود) را بر روی لبه فنجان قرار داده و چند عکس با دود آن بگیرید (این دود بیشتر از بخار آب طول می کشد، بنابراین برای آزمایش کردن بسیار راحت تر است).

دومین نور

برای اضافه کردن کمی حجم و نرم تر کردن سایه ها، منبع نور دوم را در کنار تنظیم کنید. من از یک اسپیدلایت در داخل استریپ باکس (سافت باکس مستطیلی باریک) استفاده کردم، که در طرف چپ و کمی پشت فنجان ها تنظیم شده بود تا قهوه را درخشان کند. اگر با نور طبیعی کار می کنید، تنها از یک رفلکتور بزرگ برای این کار استفاده کنید.

عکاسی

اگر فنجان های شما شفاف هستند و با چند اسپیدلایت کار می کنید، آنها را بر روی یک قدرت کم تنظیم کنید، بنابراین می توانید کمی حباب و قطره نیز به دست آورید (قدرت کم – از ۱/۱۶ تا ۱/۱۲۸ – پالس بسیار کوتاهی ایجاد می کند که حرکت حباب ها و بخار آب را ثابت خواهد کرد). همچنین در آن صورت سرعت شاتر شما تنها به اسپیدلایت هایی که استفاده می کنید بستگی خواهد داشت، بنابراین سرعت شاتر همگام سازی را تنظیم کرده و دیافراگم را طوری تعیین کنید که یک عکس به خوبی نوردهی شده به دست آورید.

اگر از نور طبیعی استفاده می کنید، سرعت شاتر طولانی تر (حدود ۱/۶۰ یا حتی ۱/۱۰) تصویر را تار می کند، اما هنوز هم ظاهر زیبایی به شما خواهد داد، و سرعت شاتر سریع تر (حدود ۱/۴۰۰) پیچ و تاب ها را برجسته تر خواهد کرد. چیزی را انتخاب کنید که از همه بیشتر دوست دارید.

دوربین خود را بر روی مُد پیوسته (continuous mode) تنظیم کنید، کمی آب داغ در یک فنجان بریزید و یک دنباله عکس با ابرهای بخار در حال بلند شدن بگیرید.

پس پردازش

اکنون می توانید بهترین عکس را انتخاب کرده و از آن همانطور که هست استفاده کنید، یا می توانید چند عکس انتخاب کرده و آنها را با هم ترکیب کنید (من دو ابر بخار از دو فنجان را با هم ترکیب کردم و کمی پیچ و تاب به بالای آن اضافه کردم). رنگ و کنتراست را تنظیم کرده و به یاد داشته باشید که تصویر خود را بیش از حد شارپ نکنید: ذرات بخار آب خیلی بزرگتر از ذرات دود هستند، بنابراین با شارپ کردن بیش از حد بسیار نویزدار و غیر جذاب به نظر می رسند. همین! وقت آن است که داستان های خود را با ابرها، روزهای بارانی، چایی و قهوه تعریف کنید.

نویسنده: دینا بلنکو (Dina Belenko)

منبع

برگرفته از: dodho

سوژه عکس را مشخص کنید

وقتی صحبت از «تمرکز عکس بر روی چیست؟» یا «سوژه اصلی کدام است؟» در میان باشد، نباید جای هیچ حدسی را باقی گذاشت، چراکه چشم بیننده باید به سرعت بداند کجا را نگاه کند. بنابراین مطمئن شوید که سوژه اصلی در عکس شما، به طور واضح و به سرعت، قابل تشخیص است.

حواس پرتکن ها را حذف کنید و از المان های مختلفی داخل کادر برای هدایت چشم بیننده به سوژه اصلی استفاده نمایید

شما می توانید از روش های مختلفی برای هدایت چشم بیننده به سوژه اصلی تصویر استفاده کنید. خطوط هدایتگر و رنگ ها می توانند برای تقویت تمرکز روی سوژه اصلی میسر باشند.

برای پس زمینه عکس خلاقیت به خرج دهید

لازم نیست که یک عکس مینیمالیستی همیشه با پس زمینه سفید یکدست ظاهر شود. رنگ ها، تُن ها و الگو های مختلف را امتحان کنید و ببینید کدام برای عکس شما بهتر جواب می دهد و ظاهری بدون آشفتگی به عکس تان خواهد بخشید.

فاصله می تواند تاثیر شگفت انگیزی روی عکس شما داشته باشد

برای ایجاد حسی از مقیاس (نشان دادن عظمت پیرامون سوژه)، هنگام کادربندی عقب ایستادن را امتحان کنید، و هم زمان ساده گرایانه بودن عکس را بیشتر کنید.

البته، گاهی هم یک کلوزآپ اثر قوی تری خواهد داشت:

از سوژه با زوایای مختلف عکاسی کنید

این نکته زمان عکاسی سوژه هایی که شما روی پرسپکتیو کنترل دارید مفید واقع می شود. عکاسی از سوژه به صورت مستقیم، از پایین و از بالا را امتحان کنید.

منبع

برگرفته از: ۵۰۰px

قوانین ساده این بخش

• گاهی ما عمدا عکس هایی که بی عیب نیستند را انتخاب می کنیم، پس لطفا با انتقادات سازنده خود به دوستانتان کمک کنید
• آزادانه هر نصیحتی که می دانید مفید است را مطرح کنید – ترکیب بندی، نورپردازی، ویرایش و…

کاندید این هفته بخش نقد عکس (برای مشاهده سایز بزرگ روی عکس کلیک کنید):

عکس

مشخصات عکس :

• دوربین: Canon EOS 6D
• دیافراگم: f/6.3
• سرعت شاتر: ۱/۲۵۰sec
• حساسیت سنسور: ISO-100
• فاصله کانونی: ۱۱۰mm

عکاس: آقای محمد عباسی

قصد داشتید چه چیزی را به تصویر بکشید؟

تلاش برای گذران زندگی.

لطفا نظر خود را در قسمت نظرات، پایین همین صفحه، مطرح نمایید. شما چگونه چنین صحنه یا عکسی را به طور متفاوتی به تصویر می کشیدید؟ تشکر فراوان از همه عزیزانی که هفته گذشته در این بخش دیدگاهشان را مطرح نمودند.

سازنده ترین نظرات در سایت به شکل برجسته ای نمایش خواهند یافت. شما هم می توانید با کلیک روی این لینک عکس خود را برای بخش نقد ارسال نمایید.

مروری بر نقد عکس هفته گذشته

کادربندی طبیعی زمانی است که شما از یک مولفه در داخل تصویر خود برای کادربندی سوژه استفاده می کنید. این کار نظر بیننده را به سمت عکس جلب کرده و سوژه واقعی را برجسته می کند.

این کادر (قاب) داخلی را می توانید با استفاده از چیزهای متعددی که در هر جایی پیدا خواهید کرد بسازید – شاخه ها، گذرگاه های طاقدار، تونل ها، چارچوب درب ها و غیره، و همچنین چیزهایی که جامد نیستند، مانند نور، سایه، باران، مه، و غیره – مهم نیست از چه چیزی استفاده می کنید.

از این تکنیک کادربندی باید با ملاحظه (بدون زیاده روی) استفاده کرد، همچنین با دقت، تا عکس ها طبیعی به نظر برسند. بنابراین افراد کمی خوب از آن استفاده می کنند، اما اگر بتوانید به آن مسلط شوید، می توانید عکس های فوق العاده ای بگیرید.

چرا باید از کادربندی طبیعی استفاده کنید:

• این تکنیک به راحتی چشم بیننده را به سمت عکس جلب کرده و بر سوژه تاکید می کند.
• سوژه شما را از آنچه اطراف آن است جدا می کند.
• یک حس نظم و ساختار به عکس می بخشد – و چشم ها نظم را دوست دارند.

چه موقع باید از کادربندی طبیعی استفاده کرد

• برای پنهان کردن آسمان خسته کننده (حالت مورد علاقه من).
• برای عمق بخشیدن به یک تصویر – به خصوص وقتی چیزی که به عنوان کادر عمل می کند در فوکوس نباشد.
• برای آوردن عناصر متضاد به تصویر بدون اینکه چیزی از سوژه کم شود.
• برای ایجاد ساختار.

مرسوم است که کادر باید به وضوح جدا از سوژه باشد، به طوری که برای چشم گیج کننده نباشد. اما من به شما نشان خواهم داد که این کار را نیز انجام نداده ام، اما با این حال عکس هنوز هم خوب است. من هم به شما نشان خواهم داد که چطور از این تکنیک استفاده کنید و هم اینکه در چه جای دیگری می توانید آن را به کار ببرید – چطور اجازه دهید در توسعه تصاویرتان الهام بخش شما باشد.

قوانین برای پیروی کردن، تغییر دادن و شکسته شدن ایجاد شده اند

مانند هر چیزی که یک تکنیک یا قانون در نظر گرفته می شود، افراد نیز می توانند احساس بسیار پرشوری برای استفاده از آنها یا علیه استفاده از آنها داشته باشند.

من معتقدم که نباید از یک قانون بیش از حد استفاده کرد، چون در آخر تمام عکس های شما مثل هم به نظر خواهند رسید. اجازه ندهید قوانین شما را محدود کنند. آنها یک سکوی پرش عالی برای عکاسی شما، یا راهی برای کمک به تازه کردن دید شما هستند، تا بتوانید ترکیب بندی را به شیوه ای متفاوت آغاز کنید.

هنگامی که من داشتم این کار را شروع می کردم، سخت کار می کردم تا واقعا با تکنیک های ترکیب بندی کلیدی آشنا شوم، اما پس از مدتی، هنگامی که بر آنها مسلط شدم، شروع کردم به استفاده خودم از این تکنیک ها و توسعه سبک خودم.

من همچنین شما را تشویق می کنم که در مورد تمام این تکنیک ها و قوانین به عنوان فرصت هایی برای دیدن و یادگیری جهت سازماندهی کردن مولفه های داخل عکس های خود به طور متفاوت، فکر کنید. من در کارگاه های عکاسی خودم متوجه شده ام که یکی از سخت ترین کارها برای افراد این است که جهان را به مولفه های متعدد تجزیه (تقسیم بندی) کرده، و سپس یاد بگیرند چطور آن مولفه ها را سازماندهی کنند تا ترکیب بندی های قابل توجهی ایجاد کنند.

کادربندی طبیعی چیزی نیست که بتوان آن را بعدا به عکس اضافه کرد

کادربندی طبیعی یکی از سخت ترین قوانینی است که می توان به خوبی از آن استفاده کرد. من فکر می کنم افراد بسیاری از آن برای جالب تر کردن یک منظره یا صحنه کسل کننده استفاده می کنند. اما به نظر من، اگر سوژه شما کسل کننده است، هیچ تکنیکی نمی تواند به آن جذابیت ببخشد. کادربندی باید به عنوان یک مولفه جالب کننده اضافی مورد استفاده قرار گیرد – نه به عنوان پوششی برای یک صحنه غیر جذاب. در جستجوگر عکس گوگل کادربندی طبیعی (natural framing) را جستجو کنید، آن وقت متوجه منظور من خواهید شد.

من متوجه شده ام که این تکنیک باید به شیوه ای به کار گرفته شود که جذابیت عکس را بیشتر کند، و اینطور احساس شود که انگار یک بخش طبیعی از ترکیب بندی است.

«بهترین زمان برای کراپ کردن یک ترکیب بندی بد، قبل از فشار دادن دکمه شاتر است» – برایان پترسون.

اکنون وقت آن است که استراحت کنید، لذت ببرید، و با این تکنیک بازی و تمرین کنید!

ایجاد کادر خودتان

برای استفاده از این تکنیک، نیازی نیست که یک کادر در هر چهار طرف عکس خود داشته باشید – در واقع من به شما توصیه می کنم که این کار را نکنید. به طور کلی من فکر می کنم که برای چشم خیلی طبیعی تر و چشم نوازتر به نظر می رسد که کادر تنها دو یا سه طرف از تصویر را در بر بگیرد. اما مثل هر توصیه دیگری – از نظر و عقیده شخصی خودتان استفاده کنید.

عکس بالا احتمالا یکی از قدیمی ترین تعبیرهای من از کادربندی طبیعی است. همانطور که می بینید من از شاخ و برگ های بالا برای کادربندی طبیعی استفاده کردم و هر ۴ طرف کادر را در بر ندارند.

پنهان کردن آسمان خسته کننده

در عکس بالا من می خواستم گنبد براق و درخشان و خورشید در حال طلوع کردن را ثبت کنم. اما این برای ایجاد یک عکس جالب کافی نبود. یک آسمان نسبتا بی پایان هم وجود داشت، بنابراین من یک سیلوئت (ضد نور) از شاخه های درخت در بالای کادر اضافه کردم. به نظر می رسد که من از شاخه های درخت زیادی در ترکیب بندی های کادربندی طبیعی ام استفاده می کنم. در این مورد، من عاشق این هستم که آنها این الگوی زیبا، وحشی و بی نظم را در بالای آن گنبد بسیار تمیز و درخشان ایجاد کرده اند. سپس من این دسته کوچک برگ ها را در زیر اضافه کردم، که به تصویر تعادل بخشید.

من عاشق استفاده از مولفه های کادربندی ای هستم که بافت عالی دارند – باز هم می گویم که آنها به تصویر عمق می بخشند. فقط به یاد داشته باشید که کادر باید به خوبی ساختار یافته و تمیز باشد تا افراد بتوانند کاری که شما سعی دارید انجام دهید را ببینند. این عکس واقعا در مورد اَشکال متضاد ساده است – و با استفاده از کادربندی طبیعی یک عکس منظم خوب را ایجاد می کند، که از مولفه های در دسترس ساخته شده است.

بنابراین هنگامی که شما درکی از این مفهوم به دست آوردید، می توانید شروع به استفاده از این تکنیک به روش های دیگر کنید – از آن لذت ببرید!

دید بیننده نسبت به تصویر در کنترل شماست

کادربندی طبیعی روش بسیار خوبی است برای این که به یاد داشته باشید که دید بیننده نسبت به تصویر در کنترل شماست. مهم نیست عکس چقدر بزرگ باشد، چشم بیننده در لحظه اول تمام تصویر کامل را نخواهد دید. چشم بیننده به یک بخش کشیده شده و سپس بسته به این که مولفه ها در کجا قرار دارند، در اطراف تصویر حرکت خواهد کرد. کار شما به عنوان یک عکاس هدایت کردن چشم هاست.

لنزک: عکاس به کمک کادربندی طبیعی می تواند چشم بیننده را به سمت سوژه اصلی هدایت کند.

در اینجا سوژه کلیسای سنت پل، در مرکز تصویر است. اما در اطراف آن ساختمان ها، خیابان ها، ماشین ها، و غیره قرار دارند. وقتی شما برای اولین بار تصویر را می بینید، تمام آن جزئیات دیگر یکی شده، و یک کادر طبیعی برای کلیسا ایجاد می کنند. اما پس از آن به تدریج شما شروع به دیدن جزئیات می کنید، بنابراین تصویر تبدیل به یک چیز کاملا متفاوت می شود.

این عکس مثال خوبی است که شما چطور می توانید از کادربندی برای ایجاد نظم و ترتیب برای یک صحنه بسیار شلوغ استفاده کنید، و به بیننده راهی به سوی عکس بدهید. همچنین مثال خوبی از نحوه حرکت چشم شما در اطراف یک تصویر است.

کادر یک طرفه

ایجاد یک کادر یک طرفه امکان پذیر است، و خوب عمل می کند! در زیر، با وجود این که شاخ و برگ ها تنها در پایین عکس هستند، اما یک اثر پایه عالی ایجاد می کنند، و چشم ها را رو به بالا به سمت ماه و مجسمه آزادی می کشانند. بنابراین، به عقیده من، به اصول جذب و کشیدن چشم بیننده به سمت سوژه واقعی عکس پایبند است.

در عکس زیر شما کادربندی ای را خواهید دید که از گوشه عکس می گذرد. بنابراین هنوز هم چشم شما را به سمت سوژه می کشد – که خورشید در حال طلوع و پُل و برج ها است – اما کاملا لطیف است. من که می گویم پُل و برج ها در پایین عکس یک کادر طبیعی دوم نیز ایجاد کرده اند که خورشید را در بر می گیرد، شما چه فکر می کنید؟

هنگامی که من در حال گرفتن عکس هایی با آسمان بزرگ هستم – که سوژه مورد علاقه من است – کاری که اغلب انجام می دهم این است که مانند عکس بالا، وقتی اشیاء کوچک در آسمان ظاهر می شوند، عکس می گیرم. اگر شما از نزدیک نگاه کنید می توانید یک هواپیمای بسیار کوچک را ببینید. یا گاهی اوقات یک پرنده کوچک ظاهر می شود، یا یک شیء تصادفی دیگر. مردم اغلب از من می پرسند که چرا من آن را فتوشاپ نکرده ام، چون می تواند مانند یک تکه گرد و غبار یا یک اشتباه به نظر برسد، اما من عاشق این مولفه های تعجب آور کوچک هستم. فوق العاده است اگر جزئیات بسیار کوچکی در تصویر وجود داشته باشد که لایه های جذابیت را در عکس های شما ایجاد کند، بنابراین بینندگان شما در یک نگاه همه چیز را نمی بینند. (یا همانطور که هانری کارتیه برسون گفته است، «جزئیات انسانی کوچک می توانند تبدیل به یک موضوع مهم شوند.»)

این عکس دیگری است که واقعا کادربندی ظریف و نامحسوسی دارد. اما من فکر می کنم این عکس نشان می دهد که شما چطور می توانید با این ایده بازی کنید (و هیچ چیز جالب و سرگرم کننده تری از بازی با تمام این مفاهیم و ایده های مختلف، و تبدیل آنها به مفاهیم و ایده های شخصی خودتان وجود ندارد).

من به این عکس نگاه کردم و با خودم فکر کردم – وای، من تصویر سایه های افراد را با سایه های تاریک اطراف آن کادربندی کرده ام. این کاری است که کادربندی طبیعی به ما می گوید انجام دهیم –استفاده از یک کادر برای جلب توجه بیننده به سمت سوژه اصلی عکس.

از چندین کادر در یک تصویر استفاده کنید

من کمی نسبت به عکاسی از چیزهایی که در خیابان پیدا می کنم وسواس دارم. من عاشق عکاسی از هر چیز بسیار عادی ای هستم – مانند آدامس های جویده شده یا خطوط روی جاده، جدا کردن آنها از چارچوب گسترده تر خود، و بازی کردن با اَشکال آنها. این نیز راه دیگری برای کمک به آموزش شما برای تمرین تجزیه کردن دنیا به مولفه های متعدد است، به طوری که شما پس از آن می توانید شروع به سازماندهی آنها به شیوه ای سازنده تر کنید.

شما می توانید از این هم فراتر رفته و کادر را تنها بخشی از تصویر خود کنید، نه کل آن. حتی می تواند تنها اشاره ای (القایی) از یک کادر باشد، مانند کاری که من در اینجا انجام دادم.

من عاشق استفاده از پس زمینه های بسیار ساده با رنگ های قوی برای پرتره هایم هستم. دلیل آن این است که اولا، من می خواهم که پس زمینه حواس بیینده را از سوژه منحرف نکند، بنابراین یک پس زمینه ساده معمولا بهتر است. دوربین نمی تواند به راحتی لایه هایی را که ما با چشم های ۳D (سه بعدی) فوق العاده خود می بینیم بازسازی کند. بنابراین اگر برای مثال، شما یک سوژه را در مقابل یک جمعیت قرار دهید، یک تصویر مسطح بدون عمق به دست خواهید آورد.

به علاوه، من دوست دارم رنگ و بافت پس زمینه واقعا متناسب با سوژه باشد – شاید با لباس های آنها، ژست و حالت آنها و غیره. این عکس مثال خوبی از فلسفه من در مورد این موضوع است.

خب به موضوع کادربندی برمی گردیم! یکی از دلایل کلیدی که عکس بالا خوب از کار درآمده، بُعد اضافه شده از چند کادربندی است. بله، باز هم یک استفاده نه چندان مرسوم از آن، اما شما می توانید ببینید که شکل طاق زرد رنگ و نوارهای آبی در هر دو طرف یک ساختار عالی به عکس می بخشند و به تصویر فُرم می دهند. همچنین یک حس محدود کردن به سوژه می دهند، که تعادل خوبی به ژست قوی و با ابهت او می دهد. احساس محدود شدن چیزی است که شما می توانید به خوبی با کادربندی طبیعی آن را ایجاد کنید، و یک حس کنجکاوی به عکس ببخشید (از آنجا که ژست سوژه خیلی با ابهت و قوی است، شما نمی توانید او را محدود شده تصور کنید، اینطور نیست؟).

هر چیزی در کادر شما یک پیامی دارد

شما به عنوان عکاس باید مطمئن شوید که هر چیزی که در کادر قرار می دهید، همان چیزی را می گوید که شما می خواهید – که مولفه ها همه با هم کار می کنند تا ایده و احساسی که شما به دنبالش هستید را شکل دهند. اگر نمی دانید آن ایده و احساس قرار است چه چیزی باشد – تنها از خودتان بپرسید:

• من در اینجا چه احساسی دارم؟
• چه چیزی در این صحنه برای من جالب است؟
• چرا این صحنه مهم است؟

اگر کار خود را درست انجام داده و یک عکس قوی ایجاد کرده باشید، اینها احساساتی هستند که شما از طریق تصاویر خود منتقل خواهید کرد.

در عکس زیر من آسمان خراش را با ساختمان های اطراف آن و یک نرده در امتداد پایین آن کادربندی کردم. این ریسک وجود دارد که همه این مولفه ها می توانند با هم قاطی شوند، اما آن آسمان آبی روشن یک فضای طبیعی در اطراف سوژه ایجاد کرده است.

به عنوان نکته آخر، من این تفکر هانری کارتیه برسون را دوست دارم:

«شما فقط باید زندگی کنید و زندگی به شما تصاویر را خواهد داد».

این راه خوبی برای زندگی کردن است.

من دوست دارم بدانم شما در مورد کادربندی طبیعی چه فکر می کنید – آیا شما از این تکنیک استفاده می کنید؟ در مورد نمونه هایی که من در اینجا ارائه داده ام چه فکر می کنید؟ در صورتی که قبلا از این تکنیک استفاده نکرده اید، آیا این مطلب الهام بخش شما برای آزمایش این تکنیک بوده است؟

درباره نویسنده: آنتونی ایپز (Anthony Epes) عکاسی است که آثار او به صورت بین المللی نمایش داده شده و منتشر شده است. او همچنین یک معلم است که راهنمایی ها و آموزش های عکاسی جامعی را به طور رایگان در وب سایت خود و در گاردین و هافینگتون پست منتشر می کند.

منبع

برگرفته از: digital-photography-school

رنگ های طبیعت می توانند بهترین مکمل باشند

گاهی اوقات ممکن است متوجه شوید که موها، چشم ها، لب ها، یا لباس سوژه شما با شکوفه ها، برگ ها، آسمان، یا سنگ ها کاملا مطابقت دارند. عکاسی از سوژه شما با رنگ هایی که در ذهن دارید می تواند برخی از آن چیزها را به زیبایی آشکار کرده، و یک عکس زیبا ایجاد کند. گاهی اوقات رنگ ها ممکن است دقیقا با هم مطابقت داشته باشند، یا ممکن است در چرخ رنگ، متضاد باشند و تنها باعث شوند سوژه شما برجسته شود.

به عنوان مثال، اگر سوژه شما بنفش پوشیده است، به دنبال برگ های زرد باشید. اگر دارید در جایی با مقدار زیادی رنگ سبز عکاسی می کنید، رنگ قرمز می تواند سوژه را واقعا برجسته کند. اگر سوژه شما چشمان آبی شگفت انگیزی دارد، از آب یا آسمان برای برجسته تر کردن آن رنگ آبی استفاده کنید. شروع کنید در عکس های خود، همراه با ترکیب بندی، نور و غیره به رنگ ها نیز توجه کنید، آنوقت می بینید که سوژه های شما بُعد کاملا جدیدی پیدا خواهند کرد.

بیشتر بخوانید: رنگ ها در عکاسی – چگونه از تئوری رنگ ها در ترکیب بندی عکس هایمان استفاده کنیم

بر روی طبیعت فوکوس کرده و افراد را در پس زمینه تار کنید

برای به دست آوردن یک پرسپکتیو جدید، سعی کنید دوربین خود را بر روی طبیعت در پیش زمینه فوکوس کنید، و اجازه دهید که افراد در پس زمینه خارج از فوکوس (مات) باشند. این روش به ویژه برای عکس هایی که به نظر می رسد دارید یک نگاه اجمالی و سریع از یک چیز خصوصی، مانند یک بوسه، یا مادری با نوزاد تازه متولد شده اش به دست می آورید، موثر هستند.

شما می توانید این کار را با باز تنظیم کردن دیافراگم خود (یک عدد کم، مثلا بین f/1.8 و f/2.8)، تنظیم دوربین برای اینکه اجازه دهد شما نقطه فوکوس را انتخاب کنید، و سپس مطمئن شدن از اینکه نقطه فوکوس شما بر روی گل ها، برگ ها، یا سنگ ها در پیش زمینه است، انجام دهید. مطمئن شوید که سوژه های شما در پشت پیش زمینه به اندازه کافی دور ایستاده اند، در این صورت قطعا خارج از فوکوس خواهند بود. باید به نظر برسد که انگار این کار به عمد انجام شده است، نه اینکه شما به طور تصادفی فوکوس را بر روی سوژه های خود از دست داده اید.

سرزنده و پر انرژی باشید و با طبیعت تعامل برقرار کنید

طبیعت پر از جذابیت هایی است که عکس های شما را جالب تر می کند. شما می توانید از کنده های درختان، صخره ها، و شاخه ها برای نشستن بر روی آنها استفاده کنید. می توانید از برگ ها یا برف برای فوت کردن بر روی سوژه های خود، یا پخش کردن در هوا استفاده کنید. شما می توانید به آنها بگویید که در امتداد یک رود راه بروند، یا از ساحل سنگ پرتاب کنند. یک گُل را لای موهای خود قرار دهند، یا آن را بو کنند. ایده ها بی پایان هستند، و اگر سوژه های شما واقعا با فضای باز سازگار بوده و مرتبا با طبیعت تعامل برقرار می کنند، مطمئن شوید که آن را در طول جلسه عکاسی تان با آنها ثبت کنید.

با این حال، با طبیعت اطراف خود مهربان باشید، و سعی کنید در پایان کار همه چیز را همانطور که هست یا بهتر از آنچه که پیدا کردید، باقی بگذارید. به یاد داشته باشید که اگر هر کس شاخه ای بشکند، یک دسته گل وحشی بچیند، یا شاخ و برگ شکننده دست نخورده را لگدمال کند، دیگر چیزی برای هیچ کدام از ما باقی نمی ماند تا از آن لذت ببریم. آرام گام بردارید، هر گونه زباله ای را بردارید، و هیچ اثری از خود به جای نگذارید.

به تن مادر طبیعت کمی لباس بپوشانید

شما می توانید یک عکس عجیب و غریب و غیر منتظره با لوازم غیر متداول ایجاد کنید. مثل آویزان کردن یک لوستر از یک درخت، یا قرار دادن یک نیمکت در یک دشت، می تواند بسیار جالب و سرگرم کننده باشد. لوازمی مانند یک ماشین تحریر در وسط جنگل، یا چند بادکنک در ساحل را امتحان کنید. سخت می توان به یک چیز سرزنده و خیالی بدون لبخند نگاه کرد.

طبیعت را ستاره نمایش خود کنید

من عاشق تصاویر صحنه های زیبا در طبیعت هستم، اما عکسی از یک شخص در داخل یک صحنه زیبا در طبیعت را حتی بیشتر دوست دارم. طبیعت مقیاس را نشان می دهد، و جذابیت بسیار بیشتری به عکس می بخشد.

به دنبال صحنه های زیبایی بگردید که حتی بدون سوژه منظره های زیبایی برای عکاسی هستند، سپس شخص مورد نظر خود را به عکس اضافه کنید. این نوع عکس ها برای چاپ در سایز خیلی بزرگ و آویزان کردن بر روی دیوار عالی هستند. عکس های پرتره کلوزآپ (از نزدیک) فوق العاده هستند، اما گاهی اوقات عقب تر رفتن، و جای دادن میزان بیشتری از مناظر نسبت به شخص در یک عکس، کار مناسبی است که باید انجام دهید.

پایان

امیدوارم این نکات ایده هایی برای بیرون رفتن و گرفتن پرتره هایی در طبیعت به شما بدهند.

نویسنده: ملیندا اسمیت (Melinda Smith)

برگرفته از: digital-photography-school

بسیاری از عکاسان، به خصوص در شروع کار، با درک عمق میدان مشکل زیادی دارند. من نیز اغلب می شنوم که عکاسان منتظر آب و هوای خوب هستند تا بیرون بروند و عکاسی کنند. بنابراین، در این مطلب لنزک یک تمرین سرگرم کننده ارائه شده است که شما می توانید در خانه و در هر آب و هوایی انجام دهید، که به شما کمک خواهد کرد تا جنبه های ظریف عمق میدان در عکاسی را درک کنید.

عمق میدان توسط دیافراگمی که شما انتخاب می کنید، فاصله کانونی ای که شما استفاده می کنید، و فاصله بین دوربین و سوژه تعیین می شود. در این مثال، ما عمق میدان را با استفاده از یک لنز ۱۰۰ میلیمتری کاوش می کنیم.

آماده سازی

یک تا سه شیء برای عکاسی پیدا کنید. من سه بطری آب ورزشی با توپ هایی در بالای آنها برای عکاسی پیدا کردم. سپس، شما به کمی فضا برای چیدن آن ها نیاز دارید. درب پاسیو یا یک پنجره بسیار عریض خوب جواب می دهند.

گام بعدی شما تنظیم شیء یا اشیاء، در مقابل پنجره و قرار دادن دوربینتان در موقعیت مناسب است. شیء و دوربین باید به موازات پنجره باشند.

من اولین توپ، یعنی توپ فوتبال را با فاصله حدود ۳۰ سانتیمتر در مقابل کابینت قرار می دهم. سپس توپ دوم، یعنی توپ بیسبال را با فاصله حدود ۶۰ سانتیمتر در مقابل آن قرار می دهم. سومین شیء، یعنی توپ بسکتبال را با فاصله ۶۰ سانتیمتر در مقابل شیء بعدی قرار داده، و در آخر دوربینم را حدود ۶۰ سانتیمتر در مقابل آخرین شیء برپا می کنم.

شما باید کمی با آن کار کنید تا ببینید چه چیزی برای شما بهتر جواب می دهد. این بسته به اندازه شیئی که دارید از آن عکس می گیرید، و فاصله کانونی که استفاده می کنید، متفاوت خواهد بود. شما می خواهید قادر به فوکوس کردن بر روی سه شیء باشید، و بدون جا به جا کردن دوربینتان از آنها یک عکس بگیرید، بنابراین یک دقیقه با آنها کار کنید. بر روی اولین شیء فوکوس کرده و مطمئن شوید که می توانید هر سه شیء را در کادر ببینید. سپس بر روی دومی فوکوس کرده و مطمئن شوید که هنوز هم می توانید همه آنها را ببینید. در آخر، این کار را با شیء سوم نیز انجام دهید.

دوربین خود را یا بر روی مد اولویت دیافراگم (Av یا A) یا نوردهی دستی (M) تنظیم کنید، و از باز ترین دیافراگمی که دارید استفاده کنید. من f/2.8 را انتخاب کردم. لنز شما ممکن است دیافراگم f/2.8 را موجود نداشته باشد، اگر چنین است f/4 یا f/4.5 هم خوب خواهد بود.

لنزک (یادآوری): دیافراگم بزرگ/باز به معنی ضریب اف های کوچک تر است (مثل f/2.8 یا f/4). دیافراگم بسته/کوچک به معنی ضریب اف های بزرگ تر است (مثل f/16 یا f/32).

با بازترین دیافراگم ممکن به نوبت روی اشیاء فوکوس کنید

اکنون، بدون تغییر هیچ چیزی به جز فوکوس، یک عکس از هر یک از سه شیء بگیرید.

این عکس در f/2.8 گرفته شد در حالی که بر روی نزدیک ترین شیء به دوربین، یعنی توپ بسکتبال فوکوس شده بود. به عمق میدان کم، یا به عبارت دیگر این که پس زمینه چقدر تار است، توجه کنید.

این عکس نیز در f/2.8 گرفته شد، اما این بار، من بر روی شیء وسط، یعنی توپ بیسبال فوکوس کردم. توجه داشته باشید که جلو و پشت عکس تار است.

این عکس نیز در f/2.8 گرفته شد، اما بر روی توپ فوتبال فوکوس کردم. به عمق میدان توجه کنید.

عکس بعد با یک دیافراگم کوچک

اکنون، بیایید یک چیز کمی متفاوت را امتحان کنیم. به جای عکاسی با بازترین/بزرگترین دیافراگم لنز دوربین خود، با بسته ترین/کوچک ترین دیافراگم موجود عکس بگیرید، که به معنی یک عدد یا شماره بالاتر، مانند f/32 یا f/16 است.

هنوز همان چیدمان قبلی را داریم. دوربین جا به جا نشده، اما دیافراگم اکنون روی f/32 تنظیم است. فوکوس بر روی توپ بسکتبال می باشد، اما ببینید چقدر واضح و شارپ است.

با دقت نگاه کنید. دیافراگم هنوز هم در f/32 است، اما اینبار من روی توپ بیسبال فوکوس کرده ام. توجه داشته باشید که توپ بسکتبال بیشتر خارج از فوکوس (مات/تار) است، اما توپ فوتبال در پشت کاملا واضح و شارپ به نظر می رسد.

عکس بالا مثال سوم است. فوکوس بر روی توپ فوتبال است.

شما می توانید هر یک از این کارها را با ضرایب اف (f-stop) مختلف تمرین کنید تا تفاوت بین f/4، f/8، f/11، f/16 و f/32 را ببینید. هر انتخاب عمق میدان را تغییر خواهد داد.

لنزک (نتیجه گیری): همانطور که در ابتدای مطلب گفتیم، دیافراگم یکی از عوامل تاثیر گذار روی عمق میدان است. انتخاب دیافراگم کوچک/بسته منجر به عمق میدان زیاد می شود، بنابراین بیشتر توسط عکاسان منظره که به دنبال وضوح زیاد از پیش زمینه تا پس زمینه (وضوح در سراسر عکس) هستند مورد استفاده قرار می گیرد. اما دیافراگم بزرگ/باز منجر به عمق میدان کم می شود، یعنی صفحه ای باریک از فوکوس که هر سوژه ای در این فوکوس قرار گیرد واضح و شارپ ثبت خواهد شد. از این رو عکاسان پرتره بیشتر از دیافراگم های باز استفاده می کنند تا سوژه را در فوکوس قرار داده و پس زمینه را از فوکوس خارج کنند (به اصطلاح سوژه را از پس زمینه جدا می کنند) – این کار باعث شده پس زمینه مات شده و تمرکز بیننده روی سوژه اصلی یا مُدل قرار گیرد.

فاصله دوربین تا سوژه را تغییر دهید

در عکس بالا، من دوربین را به توپ بیسبال نزدیک تر کرده و در f/2.8 عکس گرفتم. نزدیک تر کردن دوربین به سوژه باعث می شود عمق میدان کاهش یافته (صفحه فوکوس باریک تر شده)، در نتیجه پس زمینه هر چه بیشتر مات گردد. پس اگر به دنبال ایزوله کردن سوژه یا جدا کردن آن از پس زمینه هستید، دیافراگم باز و نزدیک کردن دوربین به سوژه را امتحان کنید.

صفحه راهنمای زیر سه عامل تاثیر گذار بر عمق میدان (دیافراگم، فاصله کانونی و فاصله دوربین تا سوژه) را نشان می دهد. برای مشاهده اندازه بزرگ روی تصویر کلیک کرده و آن را ذخیره نمایید تا بتوانید تمامی این حالات را روی اشیاء تمرین نمایید. دو عامل را ثابت نگه دارید (مثلا فاصله کانونی و دیافراگم) سپس عامل دیگر (فاصله دوربین تا سوژه) را تغییر داده و عکاسی نمایید تا تاثیرش بر عمق میدان را به خوبی متوجه شوید.

در اینجا من فاصله کانونی و فاصله دوربین تا سوژه را ثابت نگه داشته و از توپ فوتبال با سه دیافراگم مختلف عکاسی کرده ام و شما می توانید تاثیر «دیافراگم» بر عمق میدان را بهتر مشاهده نمایید.

این عکس با دیافراگم f/32 گرفته شد. توجه کنید که پس زمینه چقدر واضح و شارپ است

اکنون، توجه کنید که ما چطور شروع به از دست دادن جزئیات (مات شدن) در کابینت پشت می کنیم. عکس بالا در f/11 گرفته شد.

در آخر، با عکاسی در f/2.8، پس زمینه بیشتر از فوکوس خارج و کمتر حواس پرت کننده شده است.

خب چیزی که شما در این مطلب لنزک یاد گرفتید یک راه عالی برای تمرین عمق میدان در خانه است – حتی در یک روز بارانی! بنابراین دوربین خود را برداشته، چند شیء کوچک برای عکاسی پیدا کرده و این کار ها را (با توجه به حالات مختلف در صفحه راهنما) در خانه تمرین کنید.

لطفا در قسمت نظرات زیر به اشتراک بگذارید که چطور کنترل عمق میدان توانست بر نحوه عکاسی شما تاثیر بگذارد. با انجام این تمرین چه چیز هایی یاد گرفتید؟

نویسنده: ویکی لویس (Vickie Lewis)

منبع

برگرفته از: digital-photography-school

در سری مطالب جدید لنزک با عنوان «نگاه عکاس» قصد داریم نگاه هنرمندانه، خلاقانه و متفاوت عکاسان در ژانر های مختلف عکاسی را به شما عزیزان معرفی کنیم. به مطلب شماره ۱ از سری «نگاه عکاس» لنزک خوش آمدید.

منبع

برگرفته از: fstoppers

دوربین خود را فراموش کنید

بسیاری از افراد بیشتر به دوربین ها، لنزها و تجهیزات خود، فرمت های فایل و چیزهای فنی دیگر اهمیت می دهند. همه چیز را در مورد تکنولوژی و تنظیمات دوربین فراموش کنید. دوربین خود را بر روی مُد اتوماتیک قرار داده و دیگر در مورد آن فکر نکنید. شما قبل از این که بتوانید در مورد ثبت یک صحنه فکر کنید، باید اول چشم خود را آموزش دهید.

تمرینات ساده

به عنوان یک تمرین ساده یک رنگ انتخاب کنید (برای مثال نارنجی) و کل روز از چیزهایی با این رنگ عکس بگیرید. شما ناگهان متوجه خواهید شد که چقدر چیزهای نارنجی در شهر خود می بینید، که قبلا ندیده بودید. این به این معنی است که شما باید دید خود را تنها بر روی یک چیز متمرکز کنید تا بهترین نتیجه را از آن دریافت کنید. حتی لازم نیست عکس بگیرید؛ می توانید فقط راه بروید و به اطراف نگاه کنید، و سعی کنید هر چه بیشتر چیزهای نارنجی را ببینید. اغلب دیدن چیزها مهم تر از ثبت آنهاست. وقتی من یک فرصت را از دست می دهم، همیشه خوشحالم که آن را در وهله اول دیده ام.

خیابان صحنه شماست

همچنین سعی کنید ترکیبی از اجسام، رنگ ها و پس زمینه را با مردم بر روی «صحنه» خود ببینید. تصور کنید که یک صحنه بزرگ برای آنها فراهم کرده اید و آنها بازیگر هستند. شما تنها باید صبر کنید تا آنها روی صحنه برسند، قبل از این که بتوانید از آنها عکس بگیرید. محل مناسب را پیدا کرده و منتظر بازیگران بمانید تا خودشان را نشان دهند. گاهی اوقات این کار به زمان نیاز دارد، اما اغلب وقتی اتفاق می افتد که واقعا می خواهید اتفاق بیفتد. من معمولا خیلی بیشتر از چند دقیقه منتظر نمی مانم. چیزهایی که باید اتفاق بیفتند، در این بازه زمانی رخ خواهند داد. اگر اینطور نشد، با چیز دیگری کار را ادامه دهید.

بدون دوربین شروع کنید

اگر می خواهید عکاسی خیابانی را آغاز کنید، به جای دوربین شروع به استفاده از چشمان خود کنید. با یک قاب (کادر) فرضی بیرون بروید و شروع به کادربندی مجازی چیزها به جای عکاسی از آنها با دوربین خود کنید. پس از آن زمان زیادی برای عکس گرفتن وجود دارد، اما اول شما باید دیدن را یاد بگیرید. سخت ترین چیز دیدن چیزهای جالب در خیابان است.

هر روز یاد بگیرید

شما می توانید این تمرین را هر روز در مسیر خود به محل کار انجام دهید. به اطراف نگاه کرده و شروع به کادربندی موقعیت ها، فکر کردن در مورد عنوان ها، و گشتن به دنبال فرصت ها کنید. موقعیت های بسیار زیادی در زندگی روزمره وجود دارند که شما می توانید تعداد زیادی عکس از آنها بگیرید. مهم عکس گرفتن از آنها در همان لحظه نیست، بلکه تشخیص زیبایی زندگی در اجتماع است. نگاه کنید که مردم چه کاری انجام می دهند، چطور رفتار می کنند، چه چیزی می پوشند. من عاشق نگاه کردن به انسان ها در طبیعت هستم. آنها خیلی جالب هستند و من حدس می زنم که این جالب بودن باعث می شود که من بارها و بارها از آنها عکس بگیرم. این جالب بودن، و این عطش نسبت به نوع بشر است که باید شما را پیش ببرد. علاقه شما باید نسبت به زندگی مردم عادی باشد، نه فقط به عکاسی. این چیزی است که بین یک عکاس معمولی و یک عکاس خیابانی تفاوت ایجاد می کند. یک عکاس خیابانی روزنامه نگار زندگی روزمره است. او جنبه های جالب زندگی عادی در اجتماع را ثبت می کند.

«اگر چیزی را نبینید، نمی توانید آن را ثبت کنید» – توماس لئوتارد.

توماس لئوتارد (Thomas Leuthard)

اسم من توماس لئوتارد است و یک عکاس خیابانی پرشور هستم و در قلب سوئیس زندگی می کنم. من به شهرهای بزرگ این دنیا سفر می کنم تا زندگی در خیابان را مشاهده و مستندسازی کنم. در حال حاضر من با یک دوربین بدون آینه ساده برای ثبت جوهره زندگی عادی که در اجتماع رخ می دهد، کار می کنم.

امیدواریم این نکات بسیار ساده، اما بسیار آموزنده و مهم، الهام بخش شما عزیزان در عکاسی خیابانی شوند. لطفا دیدگاه خود در مورد «توصیه مطرح شده در مورد دیدن» را پایین صفحه با ما به اشتراک بگذارید.

منبع

برگرفته از: dodho

قوانین ساده این بخش

• گاهی ما عمدا عکس هایی که بی عیب نیستند را انتخاب می کنیم، پس لطفا با انتقادات سازنده خود به دوستانتان کمک کنید
• آزادانه هر نصیحتی که می دانید مفید است را مطرح کنید – ترکیب بندی، نورپردازی، ویرایش و…

کاندید این هفته بخش نقد عکس:

عکس

مشخصات عکس :

• دوربین: NIKON D90
• دیافراگم: f/8
• سرعت شاتر: ۱/۸۰۰sec
• حساسیت سنسور: ISO-400
• فاصله کانونی: ۱۹۵mm

عکاس: آقای داود شیخ الاسلامی

قصد داشتید چه چیزی را به تصویر بکشید؟

عکاسی از پرندگان.

لطفا نظر خود را در قسمت نظرات، پایین همین صفحه، مطرح نمایید. شما چگونه چنین صحنه یا عکسی را به طور متفاوتی به تصویر می کشیدید؟ تشکر فراوان از همه عزیزانی که هفته گذشته در این بخش دیدگاهشان را مطرح نمودند.

سازنده ترین نظرات در سایت به شکل برجسته ای نمایش خواهند یافت. شما هم می توانید با کلیک روی این لینک عکس خود را برای بخش نقد ارسال نمایید.

مروری بر نقد عکس هفته گذشته

چطور است که به این ابزار کمی گل یا میوه در حال حل شدن نیز اضافه کنیم؟

این ترفند بسیار ساده و انعطاف پذیر است: تمام چیزی که شما نیاز دارید اقلام عکاسی از اجسام بی جان (برای من بطری های شیشه ای، قیچی و شاخه های کوچک اسطوخودوس است)، یک آکواریوم ماهی (از تنگ ماهی استفاده نکنید، دیواره های آن ممکن است بازتاب های ناخواسته به عکس اضافه کند)، یک سُرنگ و کمی رنگ هستند. من رنگ اکریلیک را ترجیح می دهم، چون خیلی چگال تر از آب است و ابرهای کدر دوست داشتنی ای تشکیل می دهد. اما جوهر، رنگ خوراکی یا حتی ترکیب رنگ خوراکی و شیر نیز می توانند نتایج فوق العاده ای ایجاد کنند.

تجهیزاتی که برای عکاسی نیاز دارید نیز نسبتا ساده هستند: یک دوربین، یک سه پایه و هر گونه منبع نور مناسب برای عکاسی از پاشیدن مایعات (برای من دو اسپیدلایت، یک دیفیوزر بزرگ و یک رفلکتور است). بیایید شروع کنیم!

آماده سازی لوازم صحنه

تمام لوازمی که نیاز دارید را جمع آوری کرده و اگر آنها آنقدر سنگین نیستند که زیر آب بمانند، مطمئن شوید که وسیله ای برای ثابت و بی حرکت کردن آنها در جای خود دارید. من مجبور شدم گل ها را به بطری ها بچسبانم تا از شناور شدن آنها جلوگیری کنم.

آماده سازی رنگ

از کمی آب برای رقیق تر کردن رنگ اکریلیک و مخلوط کردن رنگ برای مطابقت با تُن رنگ شیء اصلی خود استفاده کنید. نیازی نیست که ۱۰۰% مطابق با آن باشد، همین که نزدیک باشد کافی است.

ترکیب بندی

یک ترکیب بندی ساده ترتیب داده، و کمی فضا برای یک ابر از رنگ باقی بگذارید، و با دقت آکواریوم ماهی را با آب پر کنید.

نورپردازی

صحنه با دو اسپیدلایت (فلاش) نورپردازی می شود، که بر روی قدرت کم تنظیم شده اند (از قدرت ۱/۸ تا ۱/۱۲۸ پالس بسیار کوتاهی ارائه می دهد که حرکت مایع را ثابت و فریز خواهد کرد)، یکی در طرف راست آکواریوم ماهی، و دیگری پشت یک دیفیوزر بزرگ (که به عنوان پس زمینه نیز عمل می کند). همچنین یک رفلکتور در طرف مقابل سمت چپ، برای نرم کردن سایه ها وجود دارد.

عکاسی

برای ایجاد چند عکس در یک ردیف، دوربین خود را بر روی یک مُد پیوسته (continuous mode) تنظیم کنید. کمی رنگ را با یک سرنگ در پشت سوژه خود بریزید. سعی کنید که رنگ آن را لمس کند (به آن برخورد کند)، اما جلوی آن نیاید. در حالی که رنگ ابرهای زیبا ایجاد می کند، یک دنباله عکس بگیرید.

پس پردازش

بهترین عکس را انتخاب کرده و آن را کمی روتوش کنید. شما می توانید کمی جزئیات را از عکس های دیگر به آن اضافه کرده، رنگ ها و کنتراست را تنظیم کنید و تمام ذرات گرد و غبار و خش های تصادفی را حذف کنید. تصویر شما آماده است!

امیدورایم که این آموزش عکاسی از دینا بلنکو (Dina Belenko) نیز برای شما عزیزان مفید و الهام بخش واقع شده باشد. لطفا دیدگاه های ارزشمندتان را پایین صفحه با ما به اشتراک بگذارید. برای مطالعه آموزش های پیشین از دینا، اینجا کلیک نمایید.

منبع

برگرفته از: dodho

لنزهای پرایم برای ایجاد پرتره هایی مانند این یکی از همه بهتر هستند، که با دیافراگم تنظیم شده بر روی f/2 برای تار کردن پس زمینه گرفته شده است. عکاس: لیزا هالووی (Lisa Holloway)

بیایید به ۸ موردی که قبل از خرید لنز جدید باید در نظر بگیرید، نگاهی بیاندازیم:

بودجه – چقدر پول می توانید خرج کنید؟

بودجه هر کسی متفاوت است، و مقدار پولی که شما برای خرج کردن دارید تعیین می کند که باید کدام لنزها را در نظر بگیرید. اما، مهم نیست بودجه شما چقدر است، آن رقم را در ذهنتان نگه دارید و ادامه مطلب را مطالعه نمایید. ممکن است بعد از خواندن آن همه چیز را به گونه دیگری ببینید.

در حالت ایده آل، شما باید یک ایده خوب از این که به کدام لنزها نیاز دارید داشته باشید، و سپس می توانید بر اساس آن برنامه ریزی کنید.

این نوع تفکر می تواند منجر به یک تغییر بزرگ در این که تصمیم دارید چه لنزهایی بخرید شود. به عنوان مثال، چند سال پیش من از اندازه و وزن سیستم کانن ام ناامید شدم. همچنین داشتم به برنامه سفری که پیش رو داشتم فکر می کردم، و متوجه شدم که مهم است بسته لوازم (کیت) خود را تا آنجا که ممکن است سَبُک نگه دارم (مقدار بار دستی مجاز در فرودگاه های نیوزیلند بسیار کم بوده و قانون آن به شدت اجرا می شود). این امر به تصمیم گیری برای تعویض به سیستم فوجی فیلم سری X منجر شد. در حال حاضر من کیت سبک وزن مورد نیاز برای سفر را دارم.

کراپ سنسور یا فول فریم؟

عکس از bhphotovideo.com

اکثر تولیدکنندگان هم دوربین های کراپ سنسور (APS-C) و هم فول فریم را در محدوده خود پیشنهاد می دهند. اما این کار خرید لنز را حتی گیج کننده تر می کند.

اجازه دهید بگوییم شما صاحب یک دوربین APS-C هستید. اما در ورای ذهن خود فکر می کنید که ممکن است روزی یک بدنه فول فریم بخرید. در اینجا یک سوال پیش می آید – آیا شما لنزی می خرید که تنها بر روی بدنه های APS-C کار کند (مزیت آن این است که کوچک تر و سبک تر از لنزی است که متناسب با یک دوربین فول فریم می باشد) یا لنزی که متناسب با یک بدنه فول فریم نیز هست (که احتمالا بزرگتر و گران قیمت تر خواهد بود)؟

سوال سختی است، نه؟ تازه تفاوتی که سنسورها برای زاویه دید لنز ایجاد می کنند را نیز در نظر نگرفته ایم.

در حالت ایده آل، شما باید هنگام خرید اولین بدنه دوربین خود تصمیم بگیرید که آیا باید یک کراپ سنسور بخرید یا فول فریم، و در آینده به همین اندازه سنسور بچسبید. این کار تا حد زیادی روند خرید لنز را ساده می کند، و بسیاری از سردرگمی ها را از بین می برد.

این دو لنز چه وجه اشتراکی با هم دارند؟ هر دوی آنها لنزهای ۳۵mm f/1.4 هستند. لنز کانن (سمت چپ) بسیار بزرگتر از لنز فوجی فیلم (سمت راست) است، چون متناسب با یک دوربین فول فریم ساخته شده است. این مثال خوبی از چگونگی تاثیر اندازه سنسور بر اندازه لنز است.

در دام فاصله کانونی نیفتید

دام فاصله کانونی این باور است که شما به لنزهای زومی نیاز دارید که هر فاصله کانونی قابل تصور را پوشش می دهند. به عنوان مثال، اگر شما با یک لنز کیت ۱۸-۵۵mm شروع کنید، و سپس یک لنز زوم تله فوتو بخرید، ممکن است احساس کنید به لنزی نیاز دارید که از ۵۵mm شروع شود به طوری که شما هیچ فاصله کانونی ای در این میان را از دست ندهید.

این اصلا درست نیست. نکته بعدی روشی که شما باید در مورد لنزها فکر کنید را توضیح می دهد.

از چه سوژه هایی قرار است عکس بگیرید؟

در ادامه مثال لنز کیت ۱۸-۵۵mm، شما ممکن است برای خرید لنز بعدی گزینه های زیر را در نظر بگیرید: یک لنز پرایم ۵۰mm به عنوان لنز پرتره (که مزیت کیفیت تصویربرداری بالا و دیافراگم های باز را به شما می دهد)، یا یک لنز ماکرو برای گرفتن عکس های کلوزآپ از حشرات و گل ها، یا لنز زوم واید برای عکاسی منظره، یا یک لنز سوپر تله فوتو برای عکاسی ورزشی و حیات وحش.

نکته کلیدی در اینجا این است که انتخاب لنز به سوژه مربوط است. سوژه همیشه در درجه اول اهمیت قرار دارد. هنگامی که بدانید قرار است از چه چیزی عکس بگیرید، می توانید بهترین لنز (یا لنزها) را برای آن کار انتخاب کنید. فاصله کانونی دومین موردی است که باید به آن توجه داشته باشید.

به عبارت دیگر، یک لنز را تنها به این دلیل که فکر می کنید باید آن را داشته باشید نخرید، وقتی آن را بخرید که واقعا به آن نیاز دارید.

بیشتر بخوانید: لنز شما می تواند باعث موفقیت یا شکست شما شود – آنچه باید برای هر نوع عکاسی استفاده کنید

آیا باید یک لنز زوم بخرید یا یک لنز پرایم؟

مزیت لنزهای زوم راحتی آنهاست. اگر شما یک عکاس مراسم عروسی هستید، خیلی راحت تر است که هر موقع لازم باشد از یک فاصله کانونی واید به یک تله فوتو زوم کنید، تا این که لنز دوربین را عوض کنید. اگر یک عکاس منظره هستید، خیلی راحت تر است که از یک لنز زوم واید برای کادربندی دقیق صحنه استفاده کنید، تا این که لنزهای پرایم (فاصله کانونی ثابت) را عوض کنید.

مزایای لنزهای ثابت یا پرایم کیفیت تصویر و دیافراگم های باز تر هستند. یک لنز کیت ۱۸-۵۵mm (حداکثر دیافراگم معمول f/5.6) را با یک لنز پرایم ۵۰mm با حداکثر گشودگی دیافراگم f/1.4 مقایسه کنید. یک تفاوت چهار پله ای، یعنی ۱۶ برابر روشن تر، بین f/1.4 و f/5.6 وجود دارد که به شما کمک می کند تا عکس هایی با پس زمینه تار بگیرید، و همچنین در شرایط نور کم، بدون بالا بردن بیش از حد ایزو عکس بگیرید. به همین دلیل است که یک لنز پرایم ۵۰mm لنز پرتره بهتری نسبت به لنز کیت ۱۸-۵۵mm است.

برخی از عکاسان لنزهای پرایم را ترجیح می دهند، برخی دیگر لنزهای زوم را – فکر کردن در مورد اولویت هایتان به شما کمک خواهد کرد تا تصمیم بگیرید کدام یک از آنها برای شما بهتر است.

به عنوان مثال، اگر شما یک عکاس منظره هستید که همیشه در f/8، f/11 یا f/16 عکس می گیرید، آنگاه دیافراگم های بازتری تری که لنزهای پرایم ارائه می دهند، برای شما استفاده چندانی ندارند، و یک لنز زوم ممکن است انتخاب بهتری باشد.

عکاسی اکشن یا عکاسی از سوژه های پُر تحرک به یک لنز تله فوتو و دوربینی با یک سیستم فوکوس خودکار خوب که قادر به ردیابی سوژه های متحرک باشد، نیاز دارد. یک لنز زوم به شما کمک خواهد کرد تا سوژه را با دقت کادربندی کنید.

وزن و اندازه را فراموش نکنید

در مورد وزن و اندازه لنزهای خود با دقت فکر کنید. فراموش نکنید که شما کسی هستید که قرار است آنها را با خود به این طرف و آن طرف حمل کند.

اما وقتی صحبت از اندازه می شود، یک چیز دیگر نیز وجود دارد که شما باید در مورد آن فکر کنید، و آن فیلترها هستند. شما می توانید با خریدن لنزهای کوچک تر پول زیادی را در فیلترها صرفه جویی کنید. اگر کنجکاو هستید که ببینید چقدر می توانید صرفه جویی کنید، برای فیلترهای پلاریزه حلقوی جستجو کرده و قیمت های فیلترهای یکسان در اندازه های ۵۸mm و ۷۷mm را با هم مقایسه کنید. اگر نیاز دارید فیلترهای زیادی بخرید (عکاسان منظره توجه کنید)، با خریدن لنز کوچک تر (قطر لنز یا اندازه فیلتر نیز کوچک تر می شود) به طور بالقوه می توانید صدها هزار تومان صرفه جویی کنید.

لنزهای زوم واید (Wide-angle) برای عکس های منظره ایده آل هستند و به شما کمک خواهند کرد تا عکس هایی مانند این بگیرید. به یاد داشته باشید که لنزهای کوچک تر به فیلترهای کوچک تری (و در نتیجه ارزان تر) نیز نیاز دارند.

کیفیت ساخت، مهر و موم بودن در برابر شرایط آب و هوایی و فوکوس خودکار

اکثر تولیدکنندگان: لنزهای ارزان، رده متوسط و گران قیمت یا رده بالا (حرفه ای) دارند. لنزهای ارزان قیمت ممکن است گاهی اوقات خرید ارزان و به صرفه ای به نظر برسند، اما آنها به خوبی لنزهای گران قیمت تر ساخته نمی شوند، و همچنین ممکن است موتورهای فوکوس خودکار نامرغوب تری (به عبارت دیگر کندتر و پر سر و صداتر) داشته باشند.

از طرف دیگر، لنزهای گران قیمت معمولا خوب ساخته می شوند، و فوکوس خودکار با کیفیت خوب (به عبارت دیگر سریع تر) دارند، و ممکن است مهر و موم شده (weatherproofed یا weather sealed) نیز باشند (اگر در شرایط بد آب و هوایی یا گرد و خاکی عکاسی می کنید، این ویژگی مهم است).

هنگام در نظر گرفتن یک لنز این نکات را به یاد داشته باشید. فراموش نکنید در مورد این که لنز چقدر خوب ساخته شده، ضد آب است یا نه، و سرعت و کیفیت موتور فوکوس خودکار آن سوال کنید.

لنزهای واید برای گرفتن عکس در داخل خانه (فضا های بسته مثل عکس فوق) نیز مفید هستند، چراکه آنجا شما ممکن است برای حرکت به عقب برای استفاده از یک فاصله کانونی طولانی تر فضای کافی نداشته باشید. عکس از bhphotovideo.com

خرید لنز بِرند دوربین تان یا شرکت ثالث

شما اغلب می توانید با خرید یک لنز از شرکت ثالث برای دوربین در پول خود صرفه جویی کنید، اما به نظر من بهتر است در صورت امکان لنزی بخرید که توسط تولیدکننده دوربین شما ساخته شده باشد. به لنزهای هم بِرند دوربین تان بچسبید، مگر اینکه دلیل خاصی برای خرید یک لنز از شرکت ثالث داشته باشید (معمولا دلیل آن این است که نوع لنزی که شما نیاز دارید توسط تولیدکننده دوربین شما ساخته نمی شود). ارزش لنزهای اصلی بهتر حفظ می شود (قیمت آنها کمتر افت پیدا می کند)، و عملکرد فوکوس خودکار آنها معمولا بهتر است.

اگر شما عکاس خیابانی و کاندید هستید، خرید لنزهای کوچک تر را در نظر بگیرید تا به شما کمک کند بدون جلب توجه عکاسی نمایید. عکاس: رویی پال‌ها (Rui Palha).

تثبیت کننده تصویر

تثبیت کننده تصویر موتوری در داخل لنز است، که المان ها را طوری حرکت می دهد که جنبش ایجاد شده توسط لرزش دوربین را خنثی می کند. تولیدکنندگان مختلف به آن اسم های متفاوتی داده اند (به عنوان مثال، نیکون آن را کاهنده لرزش یا Vibration Reduction می نامد و کانن تثبیت کننده تصویر یا Image Stabilization). این ویژگی به شما کمک می کند در نور کم، با استفاده از تنظیمات ایزوی پایین تر یا دیافراگم های کوچک تر، نسبت به آنچه که در غیر این صورت ممکن نخواهد بود، عکس بگیرید.

* برخی از تولیدکنندگان، مانند سونی و پنتاکس، تثبیت کننده تصویر را در بدنه دوربین می سازند، نه لنز.

امیدوارم این نکات برای تصمیم گیری در مورد این که دفعه بعد کدام لنز را باید برای دوربین خود بخرید، به شما کمک کند. اگر هر گونه سوالی در مورد لنزها دارید، آن را در بخش «پرسش و پاسخ» لنزک مطرح نمایید.

نویسنده: اندرو س. گیبسون (Andrew S. Gibson)

منبع

برگرفته از: digital-photography-school

معرفی روش عکاسی کلودیون یا نگاتیو شیشه ای و مزایای آن

روش یا فرایند عکاسی کلودیون (Collodion) که اغلب مترادف آن فرایند شیشه خیس کلودیونی یا فرایند شیشه کلودیون تَر (collodion wet plate process) را نیز می شنوید، سال ۱۸۵۱ توسط فردریک اسکات آرچر اختراع گردید. در این روش شیشه با محلول کلودیون پوشانده شده و همچنان که خیس یا تَر است در دوربین گذاشته شده و نوردهی انجام می گیرد، تصویر منفی یا نگاتیو روی این شیشه شفاف یا پشت نما تشکیل می گردد. روش شیشه خیس (wet plate) یا نگاتیو شیشه ای نسبت به روش کالوتایپ هنری فاکس تالبوت که بر نگاتیو های کاغذی تکیه داشت، همچنین نسبت به روش عکاسی داگرئوتایپ ساخت لوئی داگر که تنها یک عکس یگانه مثبت حاصل می کرد و قابلیت چاپ از روی نگاتیو وجود نداشت، برتری داشت.

روش کلودیون، به ویژه در مقایسه با روش عکاسی داگرئوتایپ مزیت های دیگری نیز داشت. به نسبت ارزان تر بود. صفحات شیشه ای از صفحات مسی دارای پوشش نقره ارزان تر بودند و به نسبت نگاتیو های کاغذی دوام بیشتری داشتند.

عیب های عکاسی به روش کلودیون یا شیشه خیس

لنزک: جولیا مارگارت کامرون، یک بانوی متشخص در دوران ویکتوریا، از فعالترین عکاسان پرتره در قرن نوزدهم بریتانیا بود. وی از روش شیشه خیس کلودیونی برای ثبت عکس پرتره چهره شخصیت های سرشناس بسیاری در این قرن استفاده کرده است. در عکس فوق شاهد اولین عکس موفقیت آمیز مارگارت، پرتره یک دختربچه، می باشید. عکس های بیشتر از مارگارت کامرون.

شیشه خیس کلودیونی یا نگاتیو شیشه ای یک عیب اساسی داشت. تمام فرایند از آغشته کردن تا ظهور می بایست تنها تا پیش از خشک شدن شیشه انجام گیرد. این یعنی عکاس برای تکمیل همه چیز بیش از ۱۰ دقیقه فرصت نداشت، درنتیجه نیاز به حضور یک تاریکخانه قابل حمل را به وجود می آورد.

همانند فرایند های عکاسی قبل از خودش، فرایند شیشه خیس کلودیونی نیز تنها به «نور آبی» حساس بود. رنگ های گرم تاریک ظاهر می شدند و رنگ های سرد یکدست روشن. آسمان ابری یک مشکل به حساب می آمد، چراکه طیف ابرهای سفید به اندازه آسمان شامل آبی است. لیمو ها و گوجه ها سیاه درخشان به نظر می رسیدند و یک رومیزی سفید و آبی رنگ، سفید یکدست می افتاد.

دلیل این که افراد در پرتره های ویکتوریایی خیلی عبوس (سخت و محکم) به نظر می رسیدند این بود که زمان های نوردهی بسیار طولانی، در حدود ۱ دقیقه بود، بنابراین آنها مجبور بودند ثابت و بی حرکت، با سر و شانه صاف و محکم بمانند. این فرآیند نیز تنها به نور آبی حساس بود، بنابراین پوست تیره تر و چشم ها اغلب روشن تر می شدند. این موارد، همراه با مقادیر زیاد جزئیات و وضوح، برخی از ویژگی هایی هستند که روند شیشه خیس را برای عکاسان دیجیتال بسیار جذاب می کنند.

اینها مراحل تکرار یک پرتره شیشه خیس در دوره ویکتوریا هستند.

اعمال وضوح بالاگذر (High Pass)

پرتره خود را در فتوشاپ باز کرده، سپس اینجا کلیک کرده، تا تصویر Wet-plate-texture که یک بافت است را دانلود نمایید. بر روی پرتره کلیک کرده، و برای کپی کردن پس زمینه به یک لایه جدید بر روی Ctrl+J کلیک کنید. اکنون به مسیر Filter>Other>High Pass بروید، و شعاع (Radius) را بر روی ۱۰ پیکسل تنظیم کنید. به منوی کشویی مد های ترکیبی در بالای پنل لایه ها بروید (که به طور پیش فرض بر روی Normal تنظیم شده است) و Overlay را از لیست گزینه ها انتخاب کنید.

تار کردن یک لایه جدید از پرتره

کلیدهای Ctrl+Shift+Alt+E را با هم فشار دهید تا دو لایه موجود را در یک لایه جدید ادغام کنید. سپس به مسیر Filter>Blur>Lens Blur بروید. وقتی پنجره دیالوگ باز می شود، مطمئن شوید که تمام اسلایدرها به جز Radius، که باید بر روی ۶۰ تنظیم شده باشد، بر روی صفر تنظیم شده باشند، و Blade Curvature را نیز بر روی ۵۰ تنظیم کنید. مطمئن شوید که distribution بر روی Gaussian تنظیم شده و OK کنید. سپس به مسیر Filter>Blur>Motion Blur رفته و angle (زاویه) را به ۱۰° و Distance (فاصله) را بر روی ۶۰ پیکسل تنظیم کنید.

یک ماسک لایه اضافه کنید

بر روی آیکون Add a mask در پایین پنل لایه ها یا Layers کلیک کنید تا روی لایه پرتره یک ماسک لایه ایجاد شود. کلید D را فشار دهید تا پالت رنگ را بر روی سیاه و سفید تنظیم کنید. مطمئن شوید که سیاه در پیش زمینه باشد، اگر نبود کلید X را فشار دهید. کلید B را برای انتخاب Brush Tool (ابزار قلم مو) فشار دهید، و یک قلم موی بزرگ لبه نرم از نوار ابزار بالا انتخاب کنید. قلم را بر روی نواحی چشم ها، بینی و دهان بکشید. اگر اشتباه کردید، دکمه X را فشار دهید تا با رنگ سفید روی آن ناحیه بکشید.

از میکسر کانال (Channel Mixer) استفاده کنید

بر روی آیکون ساخت لایه تنظیماتی جدید (new adjustment layer) در پایین پنل لایه ها کلیک کرده و Channel Mixer را انتخاب کنید. هنگامی که پنجره باز شد، بر روی چک باکس Monochrome (تک رنگ) کلیک کنید. اسلایدر قرمز را بر روی ۱۰۰، سبز را بر روی صفر و آبی را بر روی ۲۰۰+ بکشید. حالا اسلایدر قرمز را به سمت راست بکشید تا وقتی که پوست به اندازه کافی روشن شود. هایلایت ها بیش از حد روشن می شوند؟ سبز را به سمت چپ بکشید. ما از قرمز ۶۵-، سبز ۴۰- و آبی ۲۰۰+ استفاده کردیم.

بافت را کپی و پیست کنید

بعد از تکمیل تبدیل سیاه و سفید و جزئیاتی که تقریبا در تصویر نمایان می شوند، وقت اضافه کردن بافت برای تقلید و بازسازی کردن مواد شیمیایی و اثر انگشت ها بر روی شیشه خیس است. بر روی عکس بافتی که از مرحله ۱ دانلود کردید و باز نمودید کلیک کرده و Ctrl+A را فشار دهید تا تمام آن انتخاب شود و سپس Ctrl+C را فشار دهید تا کپی شود. مجددا به فایل پرتره برگردید و روی آن کلیک کنید تا انتخاب شود، و Ctrl+V را فشار دهید تا بافت را به عنوان یک لایه جدید پیست (paste) و اضافه کنید.

اندازه بافت را تغییر دهید

لایه بافت باید هنوز هم از مرحله قبلی فعال باشد. برای تغییر اندازه لایه بافت، Ctrl+T را فشار دهید. هنگامی که کادر انتخاب محدوده ظاهر می شود، ماوس خود را بر روی کادرهای کوچک تر چپ کلیک کرده و بافت را به بیرون بکشید تا بزرگتر از پرتره زیر آن شود، سپس OK کنید. اکنون مُد ترکیبی (blending mode) را از Normal به Screen تغییر دهید.

لایه ها را تکثیرو گروه بندی کنید

ما باید یک کپی از لایه بافت ایجاد کنیم (duplicate)، بنابراین Ctrl+J را فشار دهید. هنگامی که لایه جدید ظاهر شد، Ctrl+l را فشار دهید تا لایه را معکوس کرده و سپس مُد ترکیبی را از Normal به Multiply تغییر دهید. سپس کلید Shift را بر روی کیبورد فشار داده و ماوس خود را بر روی اولین لایه بافت چپ کلیک کنید تا هر دو انتخاب شوند. حالا کلید G را بر روی کیبورد فشار دهید تا قبل از اضافه کردن یک Layer Mask (ماسک لایه) لایه ها را گروه بندی کنید.

بافت را پنهان (ماسک) کنید

علائم شیمیایی و اثر انگشت ها در اطراف لبه های شیشه های خیس (نگاتیو های شیشه ای) از همه شایع تر بودند، بنابراین ما اکنون باید بافت را در ناحیه مرکز تصویر ماسک و پنهان کنیم. مطمئن شوید که رنگ پیش زمینه سیاه باشد، و از یک قلم موی بزرگ لبه نرم برای کشیدن بر روی ناحیه مرکز عکس روی ماسک لایه استفاده کنید – با این کار بافت در مرکز عکس را پنهان می کنیم. از کلیدهای براکت چپ و راست ][ برای تغییر سریع اندازه قلم مو برای به دست آوردن لبه های نامنظم تر استفاده کنید.

تُن عکس را به رنگ قرمز قهوه ای درآورید

مرحله نهایی در این فرآیند این است که تُن رنگ تصویر را قرمز قهوه ای (sepia) کنید تا به تصویر یک ظاهر واقعی و حس بدهید. اگر دوست ندارید، می توانید این مرحله را نادیده بگیرید. اما اگر یک نتیجه نهایی معتبرتر می خواهید، این مرحله شما را به آن نتیجه نزدیک تر می کند. بر روی آیکون ایجاد لایه تنظیماتی در پایین پنل لایه ها کلیک کنید. از منوی کشویی نزدیک Filter برای انتخاب Sepia (تن رنگ قرمز قهوه ای) استفاده کرده، و تراکم (density) را بین ۲۵% و ۴۰% تنظیم کنید.

قبل و بعد

امیدواریم که این نکات برای شما عزیزان مفید واقع شده باشند.

منبع

برگرفته از: Practical Photography magazine و ۵۰۰px

کتاب راهنمای عکاسی دیجیتال – تعداد صفحه: ۷۲ – قیمت: رایگان – فرمت: pdf

دانلود کتاب

فهرست و صفحاتی از کتاب

عکس از سونا مویدزاده

خانواده لنزک، آرمان شهر ما

برای ما لنزک یک سایت آموزش عکاسی معمولی نیست، زندگی است. اکثر اعضای تیم لنزک تک تک لحظات زندگی شان را مشغول کار برای لنزک هستند، و این کار را عاشقانه انجام می دهند – اینجا کار به ساعات اداری محدود نمی شود. بار ها از شما عزیزان پیغام هایی پُر از محبت و انرژی مثبت دریافت کرده ایم که نوشته بودید: «این عشق را حین خواندن مطالب احساس و دریافت نموده اید» – از شما سپاسگزاریم و همیشه در کنارتان خواهیم بود.

عکس از دینا بلنکو (Dina Belenko)

از تاسیس لنزک ۳ سال می گذرد. بیش از ۱۴۰۰ مطلب، ۱۳۹ نقد عکس، ۱۰۰۰ سوال و ۴ کتاب فارسی منتشر شده است. از این بابت خوشحال و مفتخریم، اما باز هم چیز های بیشتری را تصور و تخیل می کنیم – اینشتین می گوید: «تخیل از دانش مهم تر است. چراکه دانش به آنچه ما الان می دانیم و درک می کنیم محدود است، اما تخیل جهان را در بر می گیرد». در این آرمان شهر، که همیشه آن را خانواده لنزک می نامیم، ما به این باور رسیده ایم که «موفقیت یک مسیر است» و «هر چیزی که بتوانید تصورش را بکنید، واقعی است»، برای لنزک و لنزکی ها انتها و غیر ممکنی وجود ندارد.

کتاب فارسی راهنمای عکاسی دیجیتال

این هم از هدیه لنزک درسالگرد تولدش به همه شما لنزکی های عزیز. کتاب فارسی راهنمای عکاسی دیجیتال که شاخه ها و تکنیک های مختلف عکاسی را به کمک نمودار های فلوچارت یا روندنما آموزش می دهد – امیدواریم که برایتان مفید واقع شود. برای دانلود، مشاهده فهرست و توضیحات بیشتر اینجا کلیک نمایید.

عکس از دینا بلنکو (Dina Belenko)

قدردانی

از همه شما عزیزانی که در این سال ها با سایت خودتان همراه بوده اید، همچنین عزیزانی که به تازگی به جمع ما پیوسته اند، کمال تشکر را داریم.

از تمامی همکارانمان در تیم لنزک تشکر می کنیم، سپاس ویژه از آقای حمید امیرکاوه سرپرست پروژه کتاب «راهنمای عکاسی دیجیتال»، همچنین سپاس ویژه از خانم سونا مویدزاده و دینا بلنکو برای عکس های زیبایی که به مناسبت تولد لنزک ثبت نمودند.